9.1. Historische feiten

In 1800 ontdekten de Engelse wetenschappers William Nicholson en Sir Anthony Carlisle dat het toevoegen van elektriciteit aan water de productie van waterstof en zuurstofgas mogelijk maakte. Dat werd later elektrolyse genoemd.

In 1838 ontdekte Christian Friedrich Schönbein het brandstofceleffect. Waterstof- en zuurstofgas combineren resulteerde in water en elektrische stroom.

In 1845 demonstreerde de Engelse wetenschapper Sir William Grove de ontdekking van Schönbein op een praktische schaal door een gasbatterij te ontwikkelen. Hij verkreeg de titel ‘vader van de brandstofcel’ voor deze prestatie.

In 1920 zette de Duitse ingenieur Rudolf Erren de verbrandingsmotor van vrachtwagens, bussen en onderzeeërs om naar waterstof- en waterstofhybridemotors.

In 1937 stortte de Hindenburg, een met waterstof opgeblazen zeppelin, na 10 succesvolle vluchten over de Atlantische Oceaan tussen Duitsland en de Verenigde Staten neer bij de landing in Lakewood, New Jersey. Het mysterie van de crash werd opgelost in 1997. Een studie wees toen uit dat de explosie te wijten was aan een elektrische ontlading die de zeppelins zilveren buitenkant ontvlamde.

In 1959 bouwde Francis T. Bacon van Cambridge University in Engeland de eerste praktische waterstof-zuurstofbrandstofcel. Het 5 kW-systeem leverde energie aan een laspost. Later in hetzelfde jaar demonstreerde Harry Karl Ihrig, een ingenieur van Allis-Chalmers Manufacturing Company de eerste brandstofcelwagen: een 20 pk-tractor. Waterstofbrandstofcellen, gebaseerd op Francis T. Bacons ontwerp, zijn gebruikt geweest om elektriciteit, hitte en water te genereren aan boord van de welbekende Apollo-ruimtetuigen en alle daaropvolgende spaceshuttlemissies.

In 1990 werd het eerste door zonnecellen bekrachtigde waterstofproductiepark in Solar-Wasserstoff-Bayern operationeel. Dat was voor onderzoek en testen.

In 2000 presenteerde Ballard Power System ’s werelds eerste PEM-brandstofcel voor de auto-industrie in de Detroit Auto Show.

In 2004 werd de eerste diepzeeonderzeeër aangedreven door brandstofcellen getest.

Carlisle and Nicholson ontdekten elektrolyse (Credit: daviddarling.info)

9.2. Toekomstige projecten

• Er is een grootschalig project in het transport van LH2 van Australië naar Japan, toevallig op het moment van de olympische spelen 2020 in Tokyo.
• De 13 grootste energie, gas en transport bedrijven hebben hun krachten gebundeld en richten de Raad van Waterstof op (Hydrogen Council). Deze Raad streeft naar de ontwikkeling van synergieën gerelateerd met productie, opslag en toepassingen van waterstof

Vloeibare stikstofdrager ontwikkeld door Kawasaki Heavy Industries

9.3. Toekomstvisie

In de toekomst zal vooral hernieuwbare energie worden aangewend om waterstof te produceren. Pijpleidingen en andere transportmiddelen kunnen vervolgens de waterstof verdelen waarbij het finaal wordt opgeslagen in tanks nabij de eindgebruiker. Op elk gewenst tijdstip kan deze waterstof worden omgezet in energie voor transport of verwarming. Als men lokaal teveel hernieuwbare energie zou produceren, kan men dit overschot gemakkelijk delen met de gemeenschap en kan men hierdoor ook een financiële winst maken. De waterstofeconomie zal niet enkel voor extra jobs en een gezonder klimaat zorgen, het kan zelfs leiden tot meer politieke stabiliteit op wereldvlak doordat de afhankelijkheid van schaarse oliebronnen wordt vermeden.